Voor Opa Adrie

Hoi Opa, hier nu eindelijk ook een tekst over mijn reis op Nederlands. Na een lange vlucht van totaal ongeveer 24 uur een een tussenstop in Newark bij New York kwam ik heel maar uitgeput in San Jose, de hoofdstad van Costa Rica, aan. Op het vliegveld werd ik gelukkig opgehaald door iemand van het bread & breakfast-hotelletje, dat ik van te voren geboekt had. Er stonden een hoop mensen met bordjes met namen er op te wachten. Eerst vond ik mijn naam niet, en toen was het toch even een raar gevoel, zo ver weg alleen in een onbekende stad. Maar ik had wel Dollars in mijn zak en het zou geen probleem geweest zijn een taxi de stad in te nemen. Uit eindelijk dook die aardige mevrouw van het bed & breakfast (met haar man) toch nog op. Ik had thuis al wat Spaans geoefend en kon al en beetje met het echtpaar kletsen. Zij kon ook heel goed Engels, wat natuurlijk handig was.
Ik was doodmoe. Toen we bij hun thuis aangekomen waren ging ik snel naar bed.
De volgende ochtend bracht de meneer van het huis me naar de bushalte. Van daar af kon ik de bus naar het dorp aan de kust nemen, waar ik de taalschool geboekt had. In de bus zaten alleen maar ticos en ticas, zo worden de inwooners van Costa Rica genoemd. In de bus merkte ik, dat ik toch wel noch een groter aantal spaanslessen nodig had.
Na twee uur rijden over de beruchtigte hobbelige weg kwam ik in het dorp aan, dat Jaco ("Haco" uitgesproken) heet. Hier werd ik door Gilles-Eric, de eigenaar van de taalschool, ontvangen, en ik kreeg mijn appartementje, dat je op de fotos van binnen kan zien. Het appartementje is heel mooi en buiten is er ook en zwembad - heerlijk!
De volgende dag begon de school met en stapje naar een heel mooi strand in de buurt van Jaco. Zo leerde ik mijn klasgenoten kennen, en vrouw uit Zwitserland, eentje uit Belgie (met haar kon ik Nederlands praten), een Amerikaan en en Deen. Met de Deen kon ik het meteen goed vinden en met hem ben ik in de afgelopen 2.5 Weken in de vrije tijd meestal samen opgetrokken. Door de week heb ik elke dag vier uur Spaans, en het gaat goed vooruit. Vorig weekend zijn de Deen (hij heet Hakan) en ik een weekend naar de noch steeds aktieve vulkaan "El Arenal" geweest, die je ook op de fotos kan zien. Jammer genoeg had de maatschappij van de busreis naar Arenal het verkeerde datum geboekt, daarom hadden we problemen om weer terug naar Jaco te komen. Uiteidelijk moesten we drieenenhalf uur met de taxi rijden. In de echte de Roo-manier ben ik nu aan het ruzie maken met de busmaatschappij, om het geld terug te krijgen, want de fout lag bij hun.
Voor de rest geniet ik hier het strand, dat geen 200 meter van mijn appartementje af ligt, en s'avonds pak ik ok graag een pilsje in een van de kroegen hier. Ik ben van plan ook nog een paar uitstapjes in de buurt te maken, want de natuur hier is echt geweldig, je hebt hier een hele hoop bijzondere dieren en planten, echt fantastisch! En het is natuurlijk heerlijk, altijd in je t-shirt rond te kunnen lopen, het is ook s'nachts tussen 25 en 30 graden.
Er zijn hier heel veel Amerikanen, wat de oorspronkelijke bewooners niet allemaal zo leuk vinden, omdat de meesten sich precies zo gedragen als thuis en weinig respect voor de cultuur hier tonen.
Zodra je Spaans begint te praten krijg je in ieder geval snel een vriendelijke glimlach cadeau. Ik ga eens kijken hoe mijn Spaans zich komende week ontwikkeld. Mischien blijf vertrek ik komend weekend al, mischien pas een week later, om verder door Costa Rica te rijzen. Voor 29 December heb ik een vlucht naar Quito, de hoofdstad van Ecuador, geboekt. Ik hou je op de hoogte over de verdere verloop van mijn reis.
Groetjes uit Costa Rica aan mijn Opa, en ook hartelijk dank voor het cadeau!

Word vervolgd